Waarom lopen zoveel mensen vast in het leven en vooral in de 2de levenscyclus?

Het leven op aarde kent drie levenscyclussen.

Eerste levenscyclus: 0-29 jaar
De eerste levenscyclus, van 0 tot 29 jaar, is de fase waarin we volop ervaring opdoen. In deze periode worden we het meest gevormd en geconditioneerd door onze omgeving: ouders, opvoeders, en andere invloeden. We nemen normen en waarden over, die vaak onbewust niet volledig aansluiten bij wie we werkelijk zijn. In deze fase ontdek je dat sommige mensen aardig zijn en anderen minder, en leer je omgaan met teleurstellingen wanneer dingen anders verlopen dan je had gehoopt.

Tweede levenscyclus: 29-58 jaar
Rond je 29e begint de tweede cyclus, die eveneens zo'n 29 jaar duurt. Deze periode biedt herhaling, maar nu vanuit een ander perspectief. Je komt terecht in situaties die je onbewust herkent, waardoor je sommige valkuilen makkelijker kunt vermijden. Tegelijkertijd kom je ook uitdagingen tegen waar je nog iets van mag leren. In deze fase worden veel mensen zich bewuster van hun leven en de gebeurtenissen die hen hebben gevormd. Dit kan confronterend zijn, omdat je vaak wordt uitgedaagd naar binnen te keren en jezelf echt te leren kennen.

Tijdens deze reis naar je ware zelf kunnen diepgewortelde overtuigingen, conditioneringen en onverwerkte trauma's naar de oppervlakte komen. Hoewel dit proces uitdagend kan zijn, is het ook een noodzakelijke stap om oude patronen en overtuigingen los te laten en ruimte te maken voor nieuwe, positieve overtuigingen. Het is een kans om jezelf essentiële vragen te stellen, zoals: Wie ben ik echt? Wat wil ik in het leven? Welke pijn mag eindelijk worden geheeld?

Dit proces kan intens en confronterend aanvoelen, maar het biedt juist een unieke mogelijkheid tot persoonlijke groei en transformatie. Wanneer je ervoor kiest deze emoties en inzichten te negeren of te onderdrukken, loop je het risico vast te raken in gevoelens van stress, uitputting en zelfs in een burn-out of depressie. Veel mensen ervaren weerstand en vinden het moeilijk om naar binnen te keren. Vaak speelt angst hierbij een rol: de angst om geconfronteerd te worden met de pijn die tijdens dit proces naar boven kan komen.

Het resultaat? Velen proberen deze gevoelens te ontkennen door zich af te leiden: harder werken, zichzelf blijven overbelasten, en zo verder wegdrijven van hun eigen kern. Tijdens mijn coachopleiding kwam dit onderwerp vaak aan bod. De boodschap die ik daar regelmatig hoorde was: "Laat dat potje maar dicht, wat verborgen zit moet met rust worden gelaten." Maar ik zie dit totaal anders.

Mijn visie is: open dat potje. Kijk erin, roer erin, en laat alles bovenkomen wat in de schaduw verborgen ligt. Alleen door bewust aandacht te geven aan wat je jarenlang hebt weggestopt, kun je het helen. Dit betekent niet dat je de pijn opnieuw hoeft te doorleven, maar wel dat je er ruimte voor creëert om het te verwerken. Pas wanneer je deze oude wonden oplost, zullen ze je niet langer triggeren of beheersen.

Hoe dieper je in jezelf durft te duiken, hoe meer je kunt helen. En hoe meer je heelt, hoe lichter je je uiteindelijk zult voelen. Dat is de ware vrijheid: de vrijheid om jezelf te zijn, zonder maskers, zonder ballast. De vrijheid om authentiek en volledig jezelf te leven.

Merk je dat je vastloopt? Weet dan dat je niet alleen bent en schroom niet om hulp te zoeken bij iemand met ervaring in dit proces. Ik spreek uit ervaring. Ik herinner me nog goed het moment waarop ik ontdekte dat ik een HSP (Hoog Sensitief Persoon) ben. Het voelde alsof alles in één keer op me afkwam: onverwerkte trauma’s, mijn eigen gedrag, het gedrag van anderen, en een overweldiging aan emoties en informatie. Het was een turbulent moment in mijn leven. Ik had net mijn moeder verloren aan kanker, mijn relatie van 19 jaar was beëindigd, en als klap op de vuurpijl kwamen alle onverwerkte trauma’s naar boven. Het voelde alsof mijn wereld instortte, en ik vroeg me af: hoe ga ik hiermee om?

Toen ik naar mijn huisarts ging, hoopte ik doorverwezen te worden naar een therapeut. Ik had iemand nodig die naar mijn verhaal kon luisteren. Haar reactie verbaasde me echter: "Wil je dat ik antidepressiva voorschrijf?" Ik moest lachen en zei resoluut: "Nee, alsjeblieft niet! Ik ben niet depressief, ik heb gewoon te veel informatie om te verwerken." Gelukkig verwees ze me uiteindelijk door, maar door de lange wachttijden besloot ik zelf het heft in handen te nemen. Ik dook diep in mezelf, confronteerde mijn eigen schaduwkanten (zoals beschreven in het verhaal over de Uil bij 't Uilenhuys) en begon actief mijn trauma’s te helen. Het was een intens en emotioneel proces, maar absoluut noodzakelijk om te kunnen groeien. Het hielp me oude patronen te doorbreken, ruimte te maken voor nieuwe inzichten en mezelf opnieuw te ontdekken. Dit proces was essentieel, niet alleen om los te komen van oude pijn, maar ook om te voorkomen dat ik steeds opnieuw in dezelfde valkuilen zou stappen.

Het vergt moed en doorzettingsvermogen om aan jezelf te werken, of je dat nu alleen doet of met hulp. Iedereen die deze stap zet, mag daar met recht trots op zijn. Hoe meer je je innerlijke wonden heelt, hoe vrijer en lichter je je zult voelen. Het is ook belangrijk om te beseffen dat chronische ziektes vaak het gevolg kunnen zijn van langdurige stress, onderdrukte emoties of onverwerkte trauma’s. Deze factoren kunnen op de lange termijn een zware belasting voor je lichaam vormen, met aandoeningen zoals fibromyalgie of CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom) als mogelijke gevolgen. Als je merkt dat je er in je eentje niet uitkomt, aarzel dan niet om hulp te zoeken. Blijf er niet mee rondlopen en neem die belangrijke stap. Helaas zijn er dagelijks mensen die worstelen met het vragen om hulp en uiteindelijk bezwijken onder de last die ze dragen. Dat hoeft niet zo te zijn. Je staat er niet alleen voor.

Derde levenscyclus: vanaf 58 jaar
De derde levenscyclus, die begint rond je 58e, is een fase van oogsten. Dit is de tijd waarin je de vruchten plukt van wat je in de voorgaande jaren hebt gezaaid. Het is een periode van loutering en een bekroning op je harde werk. Of zoals je het speels kunt noemen: de cyclus van het Wilde Wijze Wijf en de Wilde Wijze Vent.

In deze laatste fase van ons aardse leven, die vaak nog jaren voortduurt, zijn de belangrijke lessen geleerd. De spiegels verdwijnen, en je kunt je kennis en wijsheid doorgeven aan anderen. Het is een tijd om te genieten, te delen, en te leven vanuit jouw innerlijke waarheid.